Junes tand zit los. Op zich niets bijzonders want dat had ze al twee keer eerder. Het verschil is alleen de manier waarop. Deze zit zómaar los. Zonder van dichtbij kennis te maken met een tuintegel. Scheelt heel wat pijn. En heel wat bloed (dat zelfs tegen het kozijn aan gesmeerd zat. Spielberg zou er jaloers op zijn geweest). En
Het druk hebben. Sinds ik me bewust ben van wat een loze term het is, probeer ik ‘m niet meer te gebruiken. Dat lukt vrij aardig. Het is soms alleen even zoeken naar welke woorden je dan wel wilt gebruiken. Bedrijvig, lekker veel te doen, genoeg op de agenda…er zijn wel verschillende alternatieven, maar als je die alleen gebruikt om
Nieuwe boeken en tijdschriften ruiken lekker. Dat weet ik, want ik ben zo’n boeken- en bladenruiker
Afgelopen weekend waren we op een festival in het oosten van het land. Wel groot, maar qua bezoekers en sfeer een familiefestival. Natuurlijk was er veel muziek, maar ook een compleet kinderprogramma waar veel gezinnen omheen te vinden waren. Biester skier.
In Metro gisteren een artikel over kinderen en eten, naar aanleiding van een onderzoek door Hello Fresh.
Gisteren bekeek ik voor het eerst met aandacht het nieuwe spotje van SIRE. Ik heb tenslotte zelf een zoon dus ik voel me enigszins aangesproken door de vraag “of ik mijn jongen genoeg jongen laat zijn”. En ik ben nieuwsgierig, vooral naar hoe zo’n filmpje dan wordt opgebouwd.
We waren op vakantie. Dachten we. In werkelijkheid bleek het bij momenten creatief overleven te zijn in een tent die te klein was voor het weer dat erbij geleverd werd. En voor onze kinderen. Of eigenlijk: voor een van onze kinderen. Beiden hebben ze meestal maar een kleine vierkante meter nodig om zich te vermaken, maar eentje doet dat het
De laatste schooldag. Zes weken vakantie. Door sommigen wordt het gebracht alsof het De Grote Verlossing is. Sinds de kalender juni aanwees, beginnen of eindigen de meeste praatjes met ‘Lekker hè, bijna vakantie. Echt aan toe’, gevolgd door de vraag ‘gaan jullie nog weg?’. Bij elkaar duurt die hele vakantiepraat dus ruim drie maanden, want als je terug bent mag
Eigenlijk begon dit verhaal in 2015 al. Ik deed mee aan een schrijfwedstrijd van een nieuw platform. Eenmaal ingezonden was het de bedoeling zoveel mogelijk stemmen te verzamelen voor je bijdrage. Om het makkelijk maar wel oh zo eerlijk te maken moesten de stemmers via allerlei omwegen ‘even’ een account aanmaken, waardoor ik zo ongeveer meteen alweer spijt had hieraan
Tweederangs wachtende zwembadmoe‘der – (de; v; meervoud: tweederangs wachtende zwembadmoeders; verkleinwoord: tweederangs wachtend zwembadmoedertje) Betekenis: 1. Vrouw die één of meer kinderen op zwemles heeft en die doorgaans aan de tafel verder van het kijkraam gaat zitten om in de tussentijd wat te werken in tegenstelling tot eersterangs wachtende zwembadmoeders die direct bij het kijkraam zitten. 2. Vrouw die wacht als
Terwijl half digitaal Nederland de afgelopen dagen haar intrek neemt in óf Kamp GeenStijl óf KampTegenVirtueleVerkrachtingRosanneHertzberger wegens een ontploft bommetje waarvan de vraag ‘zou u haar doen?’ het aangestoken lontje bleek te zijn, gebeuren er elders op internet óók bijzondere dingen, echt waar. Weliswaar met een minder politiek tintje, maar toch.
Ouders (lees: moeders) die na vier weken babygeluk op Insta posten dat ze “zo ontzettend trots zijn” op hun zuigeling: heb ik niet zoveel mee. Vaak worden er maten en gewichten van het eerste bezoek aan het consultatiebureau bij gezet om hun mening kracht bij te zetten: kijk, 400 gram zwaarder! En voor het laatste beetje overtuigingskracht mogen vijftien ❤