Plassen in het gras
Achteraf. Het laffe moment dat veel dingen vaak makkelijk te verklaren zijn. Vorig jaar rond deze tijd zaten we in Frankrijk.
Lekker lijstje
Excursietas groep drie. Ballonnen-met-licht voor baby. EHBO-avond. Geld pinnen voor oppas. Borrelhapjes voor vriendinnendag. Naar de fysio. Verzekering bellen. DKTP-prik halen. Peutercadeau bestellen. Proefzwemmen.
De eerste keer. Op m’n sokken.
Om half zeven ’s ochtends rende ik op m’n sokken de veranda af richting brievenbus. Boven de rietkraag hing een mistige ochtendlucht.
Kleine kinderen, grote kinderen
Vorige week werd Aaron vier. Dat vierden we tegen ons idee van vieren-op-de-dag-zelf in op zondag in plaats van dinsdag, want bijna-laatste zwemles van June op dinsdag en logistiek onhandig en werk en zo.
Op fietse
Dinsdagochtend, acht uur. Terwijl ik met een hoop geworstel nog bezig ben om mijn (oké, Peters) fiets uit de garage te krijgen, blijkt niet iedereen daarop te wachten.
Tien jaar ZINNIGS tekst & communicatie
Toen ik tien jaar geleden startte met ZINNIGS tekst & communicatie had ik geen idee waar ik vandaag de dag als communicatieadviseur en tekstschrijver zou staan.
Heb ik ook eens een onvoldoende
Praten over school op het schoolplein: ik ben er geen fan van.
Artikel in Marie Claire
Niet zomaar hoofdpijn: “Ongeveer een half miljoen mensen in Nederland heeft chronische migraine”.
Over Pieter Konijn en hoofdpijn
Donderdagochtend, vijf over zes. Tuurlijk. Je gaat zeven uur eerder fris en fruitig en redelijk op tijd naar bed en wordt uiteindelijk wakker met de vraag
Twee verhalen
Een paar dagen geleden was ik voor m’n werk op bezoek bij een ouder echtpaar, in huiselijke sfeer en samen met Aaron.
Wat overblijft is zondag
Vandaag is een heel gewone dag. Een heel gewone zondag, met een heel gewone koude, snijdende februariwind en een heel gewone stapel wasgoed op de bank.
Met z’n allen
Vannacht werd ik wakker met knallende koppijn. Het lijkt of onze bijna-kleuter dat raadt, want prompt hoor ik ‘m uit bed springen en onze kant op schuifelen. “Mag ik even bij jou slapen mama?”. We komen overeen dat hij vijf minuutjes bij mij mag liggen en dat -ie- dan teruggaat naar z’n eigen bed. Ik moet er toch uit, want