H2O2 snuiven

Nieuwe boeken en tijdschriften ruiken lekker. Dat weet ik, want ik ben zo’n boeken- en bladenruiker

Festivalbaby

Afgelopen weekend waren we op een festival in het oosten van het land. Wel groot, maar qua bezoekers en sfeer een familiefestival. Natuurlijk was er veel muziek, maar ook een compleet kinderprogramma waar veel gezinnen omheen te vinden waren. Biester skier.

Gefrustreerd, vermoeid en teleurgesteld

In Metro gisteren een artikel over kinderen en eten, naar aanleiding van een onderzoek door Hello Fresh.

De kerkbank

De kerkbank. Ook al staat ie tegenwoordig op zolder, het ding speelt sinds we gingen samenwonen een centrale rol in ons huis.

Pechvogel

Ondertussen, in de auto…

-“Weet je mam, als we gaan optreden voor juf Pauline, dan ben ik de pechvogel.”
-“Wat bedoel je, June?”
-“Nou, we gaan allemaal samen optreden omdat juf niet meer bij onze klas gaat werken. En dan mag ik de pechvogel zijn, mam. Bij het optreden.”

In de maneschijn

We zijn slechte ouders. Op heterdaad betrapt door onze dochter in het midden van de nacht. Nee, mensen, schrik niet, het wordt geen bloot verhaal (voor anderen: sorry, het wordt geen bloot verhaal). Het was gewoon met kleren aan, hoewel we een ogenblik aardig in ons hemd stonden.

Nazomeren

Ken je ze? Van die héérlijk lange nazomerse zondagen…waarop de zon volop schijnt en niets moet of hoeft? Waarop je gewoon thuis bent met de kinderen en de agenda leeg is? Zo’n dag waarop alles tot de mogelijkheden behoort en waaraan geen einde lijkt te komen? Ja?

Tutu’s en ballerina’s

Ik heb niks met ballet. Behalve dan een keer of twee ‘goh, tjongejonge, knap hoor’ als er zo’n poppetje in tutu voorbij zweeft op televisie. Verder: ballet, bluh.

Kots met krenten

Er valt nog veel te leren. Over ‘t leven in het algemeen. Over kots in ‘t bijzonder. Kotsen, ja. Ik heb nog even overwogen om spugen of overgeven neer te zetten, maar dat kwam gewoonweg niet in de buurt. Met drie lessen in twee weken heb ik mijn kotscertificaat in elk geval binnen.

Over thee en t-rex

Gisteren had June haar eerste officiële speelafspraak buiten de deur. Nou ja, buiten ónze deur. Bij een vriendje thuis. Helemaal op eigen initiatief geregeld. Hij kwam thuis met de mededeling dat hij weleens met June wilde spelen, aldus z’n moeder. June bedacht op haar beurt op woensdagmiddag dat ze dan wel even zou bellen om te vragen of -ie- thuis was, waarna ze wat willekeurige cijfers op de telefoon intoetste en afwachtend het toestel aan haar oor hield.

Over slapen en selfies

We gaan een weekend weg. (Voor dringend woningzoekenden onder ons: jullie maken geen schijn van kans, ons huis is reeds ingenomen door een jongere versie van onszelf.) Een weekend weg dus. Zonder kinderen. Die we eigenlijk het liefst misschien toch wel mee zouden nemen.

Urgentie

18.10 uur
“Wilde je nou eigenlijk nog met ze mee uit vanavond?”
“Ja eh, geen idee. Nooit meer over nagedacht sinds van de week. Wel leuk.”
“Heb je dan over iets van oppas nagedacht?”
“Nope.”
“Top.”