Het is er weer tijd voor: verlanglijstjes. En hoewel je natuurlijk (bij ons tenminste) zelf mag weten wat je vraagt, deed ik alvast een verwoede poging om mijn lijstje uit meer te laten bestaan dan de boeken van Griet op de Beeck en Haruki Marakami. Alleen, uit wat dan hè? ‘Nou, er valt toch zat te bedenken’, zeker in de categorie vrouw en verzorging. Het gemiddelde stadshart kent om de tien meter een parfumerie, drogist of speciaalzaak van een verzorgingsmerk. Op en top verzorgd rondlopen? Als het aan de winkelmedewerkster ligt hoef je dagelijks alleen maar even 86 lagen op- en af te smeren. Doet ze zelf ook. Ja, als ze die drie uur die ze daarvoor nodig heeft langer zou blijven liggen, zou hetzelfde effect worden bereikt, maar ach.
Punt is: ik haat smeersels – behalve op brood of toast. Bodylotion; blegh. Douchegel; neuh. Scheerschuim: overbodige troep. Wenkbrauwgel? Wenkbrauwgel? Wenk-brauw-gel? “Tjonge-het-wordt-weer-winkdracht-4-daar-gáán-mijn-wenkbrauwen-weer-wenkbrauwgel?” En ook: van de zeven luchtjes die er in onze badkamer staan, zijn er -en dat is bij hoge uitzondering- twee van mij. Eén is zat. Je doet er toch geen twee of drie tegelijk op en op maandagochtend op het schoolplein taalt niemand naar mijn geurige relatie met Naomi Campbell (en op zaterdagavond in een restaurant ook niet. Yeagh, als je zalm ineens naar rozen smaakt omdat degene naast je het niet bij één zuinig spuitje kon houden). En toen me een poosje geleden werd gevraagd ‘een lippenstift van thuis mee te nemen’, kon ik eerst langs de Hema om een exemplaar aan te schaffen – ik dwing mezelf nu soms om ’t op te smeren, gewoon als mentale uitdaging. Ergens heb ik nog een glitteroogschaduwtje liggen, maar die heeft zelfs Aaron inmiddels vaker gebruikt dan ik. Het enige dat ik tegenwoordig weleens smeer is dagcrème, zodat er ’s winters geen barsten in m’n gezicht springen. En als ik sporadisch eens nagels heb wil ik er nog weleens een kleurtje op smeren, oké, IK BEKEN.
Opgetuigde kerstboom
Verder in de categorie meidentroep. Kettingen; voel ik me net een opgetuigde kerstboom. Armbandjes: ik heb een zwart, leren bandje zwarte van drie euro dat al een jaar of wat meegaat. Gekocht toen de vorige (een zwart, leren bandje) kwijt was. Horloge? Geeft na tien jaar nog steeds de tijd aan. Oorbellen? Als er per ongeluk eentje uitvalt moet ik heel goed zoeken, want meer heb ik er niet. Ringen? Voor elke outfit heb ik er twee; die heb ik namelijk altijd om. Tassen? Ik heb een rieten boodschappentas die tevens functioneert als laptoptas en luiertas. Of alle drie tegelijk.
Blijft over: mascara, badzout en scrubgel. In volgorde van belangrijkheid. Die mascara scheelt me de rest van de dag gewoon een hoop gedoe, als in: mezelf verdedigen. Zonder mascara: “Hé Karen, ben je soms moe? Ziek? Zwak? Misselijk?” Nee mensen, BLIJF RUSTIG, alleen even geen mascara op. Met mascara: “Hé Karen!” Waarna verdere vragen uitblijven en soms zelfs complimenten volgen.
En dat badzout? Dat is niet per se omdat ik gek ben op badderen. Nee. Het is namelijk dé sleutel tot legaal minimaal een half uur in een afgesloten ruimte zitten op een meer comfortabele manier dan op de wc. En wist je dat als je je oren onder water houdt, dat je dan geen kindergehuil meer hoort? Tenminste, niet van buitenaf/beneden/aan de andere kant van de badkamerdeur. Als het zich eenmaal IN je hoofd heeft geïnstalleerd (dat is: als je nog steeds gehuil hoort terwijl je er zeker van bent dat je kinderen op school zijn/uit logeren zijn/met papa naar de winkel zijn) is de enige oplossing om nog wat vaker in bad te gaan. Met je hoofd goed onder water. En een beetje badzout voor de vorm dan.
Ongemoisturizest
Tot slot dan nog de scrubgel. Een van de weinige echt nuttige uitvindingen, vind ik. En hoewel ik nog een halve pot overheb van Moederdag, zet ik ‘m toch maar op m’n lijstje. Staat toch gezelliger dan een pak reinigingsdoekjes (die ik -OMG!- altijd ’s ochtends gebruik omdat ik ’s avonds geen zin heb om AL DIE MAKE-UP eraf te halen. Vandaar dus ook die natuurlijke smokey eyes in de vroege ochtend (voor langdurig en waterproof effect: neem de avond ervoor vier glazen extra). Een doodzonde natuurlijk, want kans op een GEDEHYDRATEERDE, ONGEMOISTURIZESTE en ALLESBEHALVE GEVITALISEERDE HUID. Tuurlijk. Zolang het m’n leesvermogen niet vermindert, couldn’t care less. Wel geprobeerd hoor, niet gelukt.
Echt, hoe sommigen honderden euro per jaar kunnen uitgeven aan verzorgingsproducten is mij een raadsel. Daarover honderden woorden tikken is dan weer geen probleem.