Samen( )werken

Alweer ruim een week geleden werd Aaron geboren en we maken het allemaal goed – hoe fijn. Zo goed zelfs, dat het werk daardoor niet lang op zich laat wachten. Nee, ik ben (deze keer) niet in m’n kraambed al begonnen. Kon namelijk na een paar dagen gewoon makkelijk beneden zitten. En dat typt toch net even wat makkelijker. Maar het eerste dat ik zaterdag wel even deed was een nieuwe opdrachtgever terugbellen. Het was dezelfde zaterdag waarop we samen met onze kraamverzorgster tot de conclusie kwamen dat Aaron nogal graag en veel (extra) voeding tot zich neemt. Je zou kunnen zeggen dat ik me juist door de komst van onze eetlustige zoon ergens genoodzaakt voelde om de hormonen snel plaats te laten maken voor een meer zakelijke stemming, want zo snel als de voorraad voeding slonk zag ik in gedachten ook onze bankrekening verdwijnen. Het leidde in elk geval tot een goed eerste gesprek van moeder tot zoon.

“Aaron, als jij nog even stil blijft liggen dan gaat mama even iemand terugbellen die met een heel leuke opdracht op de voicemail stond. Ja, die ik van de week bij wijze van afleiding nog mooi tussen de weeën door kon afluisteren. Die ja.”
…
(Telefoon gaat over)
…
(Aaron laat van zich horen)
…
(Ik hang weer op)
…
“Oké. Luister, Aaron. Ik begrijp dat het voor jou ook zaterdag is, maar de voornaamste reden dat ik nu even wil bellen is dat jij in drie dagen tijd al bijna een heel pak voeding hebt weggewerkt. Mocht je dit tempo aanhouden, dan is het een pure vereiste dat mama even belt over deze opdracht. Ik ga er heus niet meteen maandag aan beginnen, ik wil alleen even contact opnemen. Dus als je nu nog héél even wacht, pak ik daarna een tot de rand toe gevulde fles. Deal? Top!”
…
(Ik bel nogmaals en maak een afspraak voor over een week of twee)
…
Fijn, zo’n eerste samenwerking. Aaron een fles, ik een nieuwe opdracht: maximaal resultaat, en dat zonder al te veel woorden. En ja, natuurlijk is ‘rustig aan’ het officiële advies. En ja, daarom vlieg ik niet meteen van hot naar her. Maar naast ‘rustig aan’ is ‘lekker doen waar je zin in hebt, deze weken’ minstens net zo vaak geroepen. En drie keer raden waar ik zin in heb, mede nu ik per nacht zeker een tot twee uur meer slaap dan tijdens mijn zwangerschap en me sinds maanden weer behoorlijk soepel kan voortbewegen. En ja, dat kan ook ‘rustig aan’. En nee, da’s dus niet hetzelfde als ‘niet doen’ of ‘niets doen’. Of zoals de verloskundige zei: “Ik hoor het al. Ga jij alsjeblíeft aan het werk als het jou en Aaron zo uitkomt. Dat lijkt me voor iedereen het beste” – ze heeft duidelijk mensenkennis, want dat lijkt mij ook. En ik hoor Aaron ook niet klagen vanuit z’n luxe slaapverblijf.