Een paar jaar geleden had ik een bijbaan als huishoudelijke hulp in de thuiszorg. Leuk werk met korte roosters, dus voldoende tijd over om vakantie te vieren. Op een paar uitzonderingen na waren het vooral oudere mensen bij wie ik wekelijks een dagdeel de keukenkastjes uitsopte, de vloer dweilde en het stof afnam van het Chinees porselein. Je kunt je

Een vriend van ons heeft een meisje ontmoet in Kenia. In augustus gaan ze trouwen en hopelijk mag ze dan in december naar Nederland komen. Als alle nodige papieren in orde zijn. En natuurlijk moet ze de inburgeringscursus met succes voltooien. Dus is ze nu alvast begonnen met het leren van Nederlands. En kan ze straks beter dan wij vertellen

Zondagmiddag 16.00 uur. Samen met mijn drie buurjongens van 7, 9 en 11 jaar oud stap ik in de auto om voetbal te kijken bij Peter (mijn vriend/hun buurman). Al rijdende begint de jongste een verrassend gesprek met ietwat filosofische insteek, al zal hij zich daar zelf niet zo bewust van zijn geweest. “Doet u altijd serieus?”, vraagt het jongste

Al tien jaar (sinds ik naar de hogeschool ging) verdedig ik al dan niet op eigen initiatief mijn afkomst. Nee, ik ben niet Surinaams, Turks, Afrikaans of anderszins voorzien van exotische genen. Maar voor veel stedelingen ben ik, hoewel zo Nederlands als maar kan, toch een soort van -daar komt het woord- allochtoon.