“Wist je dat ik echt heel blij met ons gezin ben?”
Hij kwam binnen, drapeerde z’n jas met binnenstebuiten mouwen over een nog volle schooltas op de grond achter de deur, liet z’n voetbalschoenen achter onder de keukentafel, gooide er twee scheenbeschermers naast en mompelde ‘ja hoor, leuke training’ terwijl hij een glas limonade inschonk. De fles siroop liet -ie- op het aanrecht staan, vergezeld door een potje chili-olie en een leeg schaaltje – de overblijfselen van het avondeten. Daarna vroeg Aaron wat ik wilde drinken, pakte thee voor mij en installeerde zichzelf met de limo, een appel, twee chocoladekoekjes, z’n laptop en een koptelefoon op de bank. Net voordat hij dat ding op z’n hoofd zette zei hij uit het niets: “Wist je dat ik echt heel blij met ons gezin ben?”. Op het kleine tafeltje lagen inmiddels twee voeten in niet al te schone voetbalsokken. Ernaast een wijnglas van de avond ervoor en een haarband.
Hoewel het meer een uitroep dan een vraag was, moest ik toch even checken.
“Oh, wat goed zeg. Nee, dat wist ik niet. Hoe kom je daar nu zo bij?”
“Nou ja, gewoon. Als ik soms zie hoe het bij anderen thuis is. Daarom eigenlijk. Ineens dacht ik dat.”
Hmm. Nog een check.
“Ah. Heb je dan iets gezien of gehoord van iemand of zomaar?”
“Nee, gewoon. Ik ben gewoon blij hier met jullie.”
Hij keek me aan en lachte. De koptelefoon ging op; het teken dat dit gesprek was afgelopen want de Bankzitters wachtten. Ik nam te vroeg een slok van de nog hete thee en klopte daarom eerst maar een paar voetbalschoenen uit bij de achterdeur. Die gooide ik naast een volle schooltas, een jas, een paar vertrapte sneakers, een bidon en één verdwaalde badslipper in de bijkeuken. Er vloog een verdord blaadje op waar ik per ongeluk op ging staan zodat het onder m’n voet verkruimelde.
Kijkend naar het steeds uitgebreidere stilleven op de vloer overwoog ik heel even om de boel op te pakken en op te bergen. In plaats daarvan trok ik de keukendeur achter me dicht en ging naast Aaron op de bank zitten. Hij lachte nog eens en legde z’n hand op m’n been terwijl ik naar de thee reikte.
Liever een rommelig thuis dan een opgeruimd huis. Ik ga een tegeltje bestellen denk ik.