Babyfoonbeklag

Zo. Dat waren dan de eerste onwennige dagen. Weken. Bij vlagen hebben we ieder momenten dat we tot tien tellen, heel hard zuchten of even alleen de deur uit gaan, maar het grootste deel van de  tijd kunnen we zeggen dat het goed gaat. June slaapt. Soms. Wij ook soms. Soms minder. June eet. Alle flessen gaan leeg. Meestal. Wij

Dienbladen en denkvermogen

Kraamtijd: ondanks mijn beperkte ervaring kan ik zeggen dat ik die week niet altijd zo’n goede kraamvrouw  was. Na de opstartuurtjes van onze kraamverzorgster Jacquelien lagen we om tien uur ‘s avonds met z’n drieën in bed.  Met dertig jaar ervaring was ze er zeker van dat we zo goed als niet zouden slapen.  Dat klopte natuurlijk. Als June geen

B-blog

Na de blogs over m’n zwangerschap mag een’ B-blog’ oftewel bevallingsblog  eigenlijk niet ontbreken. Al is het maar omdat ik graag nauwkeurig en compleet werk aflever (zowel qua blogs als baby’s). Maar bij schrijven hoort ook dat je jezelf inleeft in de doelgroep. En ik kan me voorstellen dat er onder mijn lezers  mensen zijn die sommige details liever overslaan.

Fijn, verlof!

Stilzitten: heb ik weinig mee. Met rusten zo mogelijk nog minder. En slapen vind ik nog steeds overschat (ja, we weten dat we gezegend zijn met onze schone slaapster). Gelukkig was ik hoogzwanger nog behoorlijk mobiel, dus afgezien van wat ongemak (lees: een helse voetontsteking waar ik precies 100 meter mee vooruit kwam) was dit alles ook niet nodig .

Nesteldrang en ander leed

Nee, ik ben niet iemand die standaard tegen clichés is. Die slaan namelijk ergens op, wetenschappelijk gezien. Ik ben alleen niet altijd even goed in dooddoeners. En zeker niet als ze betrekking hebben op relaties, werk, zwangerschap of kinderen. Kan ik uren over uitwijden, maar laten we het voor nu maar bij voorbeelden over zwangerschap houden.

Testperikelen

Misschien naïef, maar ik had pas na vijf zwangerschapstesten door dat ze die resultaten expres zo wazig maken om je ertoe te verleiden een zesde te kopen. Met het gewenste resultaat trouwens. En om dan meteen van het gezeur af te zijn, werd het zo’n super-de-luxe met cijfers en letters. Inderdaad, die had ik ook meteen kunnen kopen. Maar ja,

Scherpe aanbieding

– Goedemorgen, ZINNIGS tekst en communicatie. U spreekt met Karen. – Goedemorgen, mijn naam is Jochem van telecombedrijf NPK. Ik ben op zoek naar de eigenaar van ZINNIGS tekst en communicatie. – Daar spreekt u mee. – Oh, dat is toevallig zeg! – Niet helemaal meneer, dit is een eenmanszaak. – Ehm ja, dat is bekend. We bellen namelijk alleen

Buurtjes

Zoals voor je schoonfamilie geldt als je een partner tegenkomt, geldt bij het kopen van een huis dat de buurt een gegeven is: je weet nooit wat je krijgt. Hoewel sommigen dit vast anders ervaren, want er schijnen mensen te zijn die hun buurman of buurvrouw niet kennen. Of zelfs niet eens weten hoe die persoon eruit ziet. Of hoe

Bijzonder Onaangename Ambtenaar…of niet?

Sinds een paar dagen hangt er een gespannen sfeer in ons dorp. Mensen lopen elkaar schichtig voorbij en lopen zo snel mogelijk van A naar B. Hier en daar wordt nog wel kort een praatje gemaakt, maar ondertussen kijkt men alert om zich heen. Voorbijgangers waarschuwen elkaar op gedempte toon: “Pas op, er loopt een boa rond”… Het duurde even

Thuiszorg(en)

Een paar jaar geleden had ik een bijbaan als huishoudelijke hulp in de thuiszorg. Leuk werk met korte roosters, dus voldoende tijd over om vakantie te vieren. Op een paar uitzonderingen na waren het vooral oudere mensen bij wie ik wekelijks een dagdeel de keukenkastjes uitsopte, de vloer dweilde en het stof afnam van het Chinees porselein. Je kunt je

Tweezijdige inburgering: dat kost heel duur

Een vriend van ons heeft een meisje ontmoet in Kenia. In augustus gaan ze trouwen en hopelijk mag ze dan in december naar Nederland komen. Als alle nodige papieren in orde zijn. En natuurlijk moet ze de inburgeringscursus met succes voltooien. Dus is ze nu alvast begonnen met het leren van Nederlands. En kan ze straks beter dan wij vertellen

Serieus doen

Zondagmiddag 16.00 uur. Samen met mijn drie buurjongens van 7, 9 en 11 jaar oud stap ik in de auto om voetbal te kijken bij Peter (mijn vriend/hun buurman). Al rijdende begint de jongste een verrassend gesprek met ietwat filosofische insteek, al zal hij zich daar zelf niet zo bewust van zijn geweest. “Doet u altijd serieus?”, vraagt het jongste