Gisteren bekeek ik voor het eerst met aandacht het nieuwe spotje van SIRE. Ik heb tenslotte zelf een zoon dus ik voel me enigszins aangesproken door de vraag “of ik mijn jongen genoeg jongen laat zijn”. En ik ben nieuwsgierig, vooral naar hoe zo’n filmpje dan wordt opgebouwd.
“Jongens leren door te proberen”, dat klinkt als een sterk argument om jongens voldoende ruimte te bieden, risico’s te laten nemen en niet alles maar af te remmen. Probeer ik ook: er wordt hier rustig met een skelter de glijbaan op gesjeesd, je mag best met een kleine hamer hard op je eigen duim (de mijne liever niet, ik ben een meisje en die leren natuurlijk het best door níet te proberen) slaan en als jij denkt dat je kunt koprollen op een smalle bank – ga je gang.
Helaas komt door het SIRE-filmpje niet zozeer een verhaal over hóe jongens leren en ontdekken op gang, maar slaat het om naar een genderdiscussie en stellingname over feminisering van de samenleving (alle reden voor vaders om toch écht die doordeweekse vrije dag te nemen en dan vooral je jongens de ruimte te geven om genoeg jongen te zijn. Maar wel pas als je de was gedaan hebt, de boodschappen in huis hebt gehaald en een dagcrème voor de jarige buurvrouw hebt gekocht) en verbazing over de stereotiepe beelden van stoeiende jongens, jongens die in bomen klimmen en die met crossfietsen door de modder racen, want was het juist niet mooi dat jongens in deze tijd óók met een keukentje mogen spelen (zie de moderne speelgoedfolders), roze kleren kunnen dragen en ongegeneerd een (verkleed)jurk aantrekken?
Jurk
Die discussie begrijp ik wel, want na die stelling over leren en ontdekken zie je in het filmpje dus alleen maar clichébeelden van ‘echte jongens’. Ik volg het allemaal niet meer. Door het spotje (met op zich goede boodschap) wordt nu ergens de indruk gewekt dat we die verkleedjurk onmiddellijk moeten verbieden, terwijl dat volgens mij ook bij proberen en ontdekken hoort. Of mag die jurk wel, maar dan alleen als ermee van een dijk wordt gerold? Of laat ik mijn jongen pas echt genoeg jongen zijn als ik ‘m niet alleen die jurk laat aantrekken, maar er ook eentje voor hemzelf in huis haal, in plaats van die van z’n zus te lenen?
Ik denk dat ik maar zo min mogelijk probeer te verbieden en ga voor het ‘laat jij jouw kind genoeg kind zijn’. Natuurlijk mag je allebei met het keukentje spelen. Natuurlijk help ik ze allebei met de rottige knoopjes van die sprookjesjurk. Natuurlijk mogen ze allebei de dijk afrollen of in de plassen stampen – maar dan niet met die zuurstokroze jurk aan want die dingen zijn amper te wassen.
En ja, ik zie ook wel dat -ie- ruimte nodig heeft en van alles wil uitproberen, met zowel goede als minder goede afloop. Het is nu eenmaal lastig skelteren op een vierkante meter, hoewel hij een kei is in achteruit steken. En ja hoor, als -ie- de tanden uit zou vallen, dan heeft -ie- daar hopelijk van geleerd (overigens heeft zijn zus -een meisje!- dat al voorgedaan. Want jongens en meisjes zijn gelijk, en soms zelfs óók een beetje hetzelfde). En prima, als -ie- denkt dat -ie- meteen duikend van de hoge glijbaan kan en als een bonk testosteron lachend weer bovenkomt. We rennen er wel achteraan (naja, ik roep Peter en die gaat dan rennen).
Neppizza
Maar ik help ook ik als het ‘m niet lukt om de slaapzak bij pop Ela (?) aan te trekken en als -ie- naar de supermarkt wil met de kleine kinderwagen zeg ik: “Gezellig!”. Ik eet de vers gebakken neppizza van het kleine roze plastic bordje, die hij aankondigt met een stem waar de meeste vijftienjarige pubers jaloers op zouden zijn (“Heb ik voor jou gemaakt, mama!”) en als -ie- mijn ketting niet om krijgt laat ik zien hoe het moet en gaat -ie- in de spiegel kijken hoe het staat. Hij is naast uitsloverig en actief ook behulpzaam, zorgzaam en vriendelijk (als -ie- niet stampvoetend staat te briesen wegens een ‘nee’).
En verder? Verder niks.
Want als ik dan denk aan zijn opa’s en zijn vader weet ik zeker dat mijn jongen in elk geval nu al méér jongen of zelfs man is dan vele mannen ooit bij benadering zullen zijn.
En dat heeft volgens mij weinig te maken met hekken beklimmen of fikkie stoken*. Maar misschien dat daar ooit ook nog eens een SIRE-filmpje over komt.
*Fikkie stoken hield trouwens voor sommigen (ik zeg niet welke opa) in: ‘een hectare van het Arnhemse bos platleggen’. Dat had ook weinig met jongensachtig te maken maar wel veel met de wet.
