Plassen in het gras

Achteraf. Het laffe moment dat veel dingen vaak makkelijk te verklaren zijn.

Vorig jaar rond deze tijd zaten we in Frankrijk.

Lekker lijstje

Excursietas groep drie. Ballonnen-met-licht voor baby. EHBO-avond. Geld pinnen voor oppas. Borrelhapjes voor vriendinnendag. Naar de fysio. Verzekering bellen. DKTP-prik halen. Peutercadeau bestellen. Proefzwemmen.

Kleine kinderen, grote kinderen

Vorige week werd Aaron vier. Dat vierden we tegen ons idee van vieren-op-de-dag-zelf in op zondag in plaats van dinsdag, want bijna-laatste zwemles van June op dinsdag en logistiek onhandig en werk en zo.

Op fietse

Dinsdagochtend, acht uur. Terwijl ik met een hoop geworstel nog bezig ben om mijn (oké, Peters) fiets uit de garage te krijgen, blijkt niet iedereen daarop te wachten.

Heb ik ook eens een onvoldoende

Praten over school op het schoolplein: ik ben er geen fan van.

Twee verhalen

Een paar dagen geleden was ik voor m’n werk op bezoek bij een ouder echtpaar, in huiselijke sfeer en samen met Aaron.

Wat overblijft is zondag

Vandaag is een heel gewone dag. Een heel gewone zondag, met een heel gewone koude, snijdende februariwind en een heel gewone stapel wasgoed op de bank.

Met z’n allen

Vannacht werd ik wakker met knallende koppijn. Het lijkt of onze bijna-kleuter dat raadt, want prompt hoor ik ‘m uit bed springen en onze kant op schuifelen. “Mag ik even bij jou slapen mama?”. We komen overeen dat hij vijf minuutjes bij mij mag liggen en dat -ie- dan teruggaat naar z’n eigen bed. Ik moet er toch uit, want de medicijnen liggen beneden in m’n tas. Ik neem er zo min mogelijk water bij zodat ik hopelijk nog een tijdje niet naar de wc hoef.

Over feestjes en Frozen

Afgelopen zaterdag vierde June haar kinderfeestje. Béétje laat, twee maanden na haar verjaardag, maar eerder waren de dagen al bezet met andere kinderfeestjes en later met feestdagen, dus ach. Voordeel is dat het feest weer helemaal opnieuw begint, mét voorpret van het schrijven van de uitnodigingen.

Waarom niet?

Een paar dagen geleden waren we in een attractiepark bij Coevorden. Het is daar grotendeels overdekt en overzichtelijk, niet te groot. Hartstikke leuk en precies goed om met kleine kinderen een paar uurtjes rond te hobbelen. Van tevoren hadden we prima gegeten dus ging ik alleen een keertje langs het buffet voor limonade en een snoepje en koffie met een koekje.

Simpel

Dochter komt naar beneden “want kan niet slapen met al die herrie”. “Al die herrie” is op deze op een na laatste dag van het jaar natuurlijk het vuurwerk van de buurjongens. En ze heeft gelijk, want al dat geknal vindt plaats precies onder haar raam, dus dat klinkt lekker door.

Juffennieuws

Van de week kwam June thuis met het nieuws dat haar juffen weggaan. “Ja, eentje gaat naar eh, Amsterdam of ergens anders, weet ik niet. Texel ofzo? En de andere gaat naar een andere school.” “Oh, hebben ze nieuw werk? Wat leuk voor de juffen. Wel jammer voor jullie, of niet?”