Zondagmiddag 16.00 uur. Samen met mijn drie buurjongens van 7, 9 en 11 jaar oud stap ik in de auto om voetbal te kijken bij Peter (mijn vriend/hun buurman). Al rijdende begint de jongste een verrassend gesprek met ietwat filosofische insteek, al zal hij zich daar zelf niet zo bewust van zijn geweest. “Doet u altijd serieus?”, vraagt het jongste

Al tien jaar (sinds ik naar de hogeschool ging) verdedig ik al dan niet op eigen initiatief mijn afkomst. Nee, ik ben niet Surinaams, Turks, Afrikaans of anderszins voorzien van exotische genen. Maar voor veel stedelingen ben ik, hoewel zo Nederlands als maar kan, toch een soort van -daar komt het woord- allochtoon.