Baas over eigen buik

Zwanger zijn brengt algemeen gesproken een hoop mooie momenten met zich mee. De eerste keer dat je het hartje hoort kloppen, de eerste echo, de eerste schopjes van het kleintje en ga zo maar door. Ook in je omgeving wordt er vaak vertederd gereageerd op de aankondiging van een nieuw wondertje en het leven dat er in je buik groeit. Ja, na 38 weken heb ik veel hartverwarmende oneliners mogen noteren, van bekenden maar -nog leuker- ook van vreemden, voorbijgangers en toevallige passanten. Een bloemlezing van de diverse kreten:

– “Tjezus, heb je een voetbal ingeslikt ofzo?”
– “Jij bent zeker op de brommer vandaag?”
– “Pas je op dat je niet voorover valt/tuimelt/duikt?”
– “Jij hebt vast twee keer opgeschept gisteravond!”
– “Nou, als dat nog twintig weken verder moet groeien…” (‘dat’…?)
– “Weet jij wel zeker dat er een báby in zit?”

En dat allemaal vergezeld door bijklanken als ‘whahahahahahaha’ en ‘mhwahahahaha’ én niet te vergeten met regelmaat kracht bijgezet middels twee handen die ongevraagd (gevraagd kan prima, en de combinatie van tegelijkertijd vragen en de handen uitstrekken is ook nog enigszins acceptabel) in je buik geplant worden. Er wordt geaaid, gedrukt, gevoeld. Een beetje hoger zou het seksuele intimidatie heten en een beetje lager noemt de Dikke Van Dale het aanranding, maar zolang het gaat om een bollende buik is het net zo vrij om aan te raken als de Klaagmuur in Jeruzalem. Met als minuscuul verschil dat die Klaagmuur een múúr is. Dat dus, en het feit dat Jeruzalem en omgeving volgens mij zeer wel vaart bij die toestroom van mensen. Ja, bij nader inzien had ik misschien een prijs moeten hangen aan het aanraken. Vijftig euro per hand en met twee handen aanraken voor tachtig euro, zoiets. Maar ja, hoe dat dan weer omschreven zou worden in het woordenboek…

p.s. Als tegenhanger van alle varianten van “MIJN GOD WAT EEN BUIK” zijn er trouwens net zoveel opmerkingen in de categorie “bescheiden buikje”, “je ziet er haast niets van” en het blijkbaar algemeen bruikbare “weet jij wel zeker dat er een báby in zit?” – wat dat betreft heffen de ‘dikke’ en ‘dunne’ opmerkingen elkaar aardig op. Vast een voorproefje voor straks, als men tot de schouders aan toe in de kinderwagen duikt: “Nou, precies moeder” op de ene hoek en “Tjonge, als twee druppels water met vader” op de andere hoek…misschien toch vast eens kijken of daar nog een verdienmodel aan te hangen is.