“Ga je echt een weekend weg met vijf mannen?”
“Huh, ga je als enige vrouw mee?”
“Ook ongezellig, dat je zo alleen bent.”
De decembermaand. The most wonderful time of the year. Feest, gezelligheid met vrienden en familie, tijd voor elkaar…. Hoe jammer is het dan dat je een paar dagen voor kerst zomaar van je vredige wolk dondert door een bezoek aan een warenhuis? – oké, misschien ietsiepietsie overdreven, maar toch was het een behoorlijke deceptie.
Deze maand vijf jaar geleden schreef ik mezelf bij de Kamer van Koophandel in als zelfstandige. ’s Avonds proostten we op de officiële start van ZINNIGS tekst en communicatie. De eerste mijlpaal was toen allang bereikt. Het kostte namelijk een half jaar, drie woordenboeken, tientallen websites en veel, heel veel krabbels om tot de naam te komen…en dan moest het eigenlijke werk nog beginnen.
In het kader van ‘je moet jezelf blijven uitdagen’, ‘stap over drempels heen en groei’ en meer van dat soort spanningopwekkende uitspraken heb ik laatst weer eens een stuk over de snelweg gereden. Gewoon, in mijn eentje. Ik werd niet gedwongen en ik had ook geen medepassagier mee ter begeleiding. Een uitdaging, want ik ben helemaal geen snelwegrijdster. Of eigenlijk ben ik op zich wel een snelwegrijdster, maar geen invoegster. En ja, heus wel een vrouw van de wereld. Alleen geen vrouw van de snelweg. Je kracht zit ‘m in het kennen van je eigen zwaktes, toch? Die ik vervolgens alleen erg slecht kan accepteren – maar ach, kleinigheidjes hou je. 
– “Goedemiddag, u spreekt met Esther en ik bel namens ons juridisch adviesbureau. Er is een subsidiepot van twee miljoen blijven liggen bij de overheid en dat geld mag nog worden verdeeld onder bedrijven. Dus ook onder u. Want u heeft een bedrijf. Wij kunnen u helpen subsidie te krijgen. Van dat bedrag dat is blijven liggen. Mag ik u een vraag stellen? Heeft u de mogelijkheden van subsidie voor uw onderneming weleens onderzocht?”
Eerst waren daar dus de ongeschreven regels voor jonge gezinnen binnenshuis. Toen kwamen we erachter dat er ook een hele lijst aan wenselijk gedrag bestaat voor het-gezin-buiten-de-deur. Al doende leert men, zullen we maar zeggen.
Stel je voor: je baby is een paar weken oud. Drinkt goed, slaapt goed (naar babymaatstaven dan) en is wakker goedgemutst. Wat wil je nog meer, niets toch? Fout. Een kersverse moeder hoort namelijk goed in de statistieken te zitten, zeker als je naar de supermarkt wilt met je kleintje. Tussen de aardappelen en de uien in duikt er altijd wel een bekend gezicht kinderwagen in. Even de nieuwe medemens bewonderen. Er volgt een belangstellend praatje over gebroken nachten, de tijd die voorbij vliegt en of je kind ‘het goed doet’. Tot zover kon ik me dit alles wel voorstellen. Maar er is meer, zo bleek na een paar keer boodschappen doen.
– Goedemorgen, ZINNIGS tekst en communicatie. U spreekt met Karen.
– Goedemorgen, mijn naam is Jochem van telecombedrijf NPK. Ik ben op zoek naar de eigenaar van ZINNIGS tekst en communicatie.
– Daar spreekt u mee.
– Oh, dat is toevallig zeg!
– Niet helemaal meneer, dit is een eenmanszaak.
– Ehm ja, dat is bekend. We bellen namelijk alleen ZZP’ers met deze mooie aanbieding waar ik u graag meer over vertel.
…