Zo. Dat waren dan de eerste onwennige dagen. Weken. Bij vlagen hebben we ieder momenten dat we tot tien tellen, heel hard zuchten of even alleen de deur uit gaan, maar het grootste deel van de  tijd kunnen we zeggen dat het goed gaat. June slaapt. Soms. Wij ook soms. Soms minder. June eet. Alle flessen gaan leeg. Meestal. Wij eten ook. Soms uit de magnetron. Soms na elkaar. Soms zonder het te proeven. June is tevreden. Wij ook. Met weinig. Een halfuurtje onafgebroken samen op de bank zitten, bijvoorbeeld. Peter rent naar boven op het moment dat ik geen puf meer heb, en ik ga een rondje wandelen met een krijsende June als hij  moet studeren. Op een paar onvermijdbare vermoeidheidsruzies na proberen we het elkaar zo gemakkelijk mogelijk te maken. Ja, wij hebben het principe van een pasgeboren gezin goed begrepen hoor. Eén en al babygezelligheid in huize Smit.

Kraamtijd: ondanks mijn beperkte ervaring kan ik zeggen dat ik die week niet altijd zo’n goede kraamvrouw  was. Na de opstartuurtjes van onze kraamverzorgster Jacquelien lagen we om tien uur ‘s avonds met z’n drieën in bed.  Met dertig jaar ervaring was ze er zeker van dat we zo goed als niet zouden slapen.  Dat klopte natuurlijk. Als June geen geluid maakte, hing ik boven de wieg. Als ze wel geluid maakte ook.  Dat was geen doen, dus na een uur zijn Peter en ik van kant gewisseld en zaten we als gezin gezellig samen de nacht uit.

Na de blogs over m’n zwangerschap mag een’ B-blog’ oftewel bevallingsblog  eigenlijk niet ontbreken. Al is het maar omdat ik graag nauwkeurig en compleet werk aflever (zowel qua blogs als baby’s). Maar bij schrijven hoort ook dat je jezelf inleeft in de doelgroep. En ik kan me voorstellen dat er onder mijn lezers  mensen zijn die sommige details liever overslaan. Daarom voor deze bevallingsblog ‘een kwestie van kiezen’: één blog, twee versies.

Stilzitten: heb ik weinig mee. Met rusten zo mogelijk nog minder. En slapen vind ik nog steeds overschat (ja, we weten dat we gezegend zijn met onze schone slaapster). Gelukkig was ik hoogzwanger nog behoorlijk mobiel, dus afgezien van wat ongemak (lees: een helse voetontsteking waar ik precies 100 meter mee vooruit kwam) was dit alles ook niet nodig . Tel daarbij op dat ik thuis werk als zelfstandige en het woord zwangerschapsverlof klinkt meteen totaal onbekend. Alleen denkt een verloskundige daar anders over.

Nee, ik ben niet iemand die standaard tegen clichés is. Die slaan namelijk ergens op, wetenschappelijk gezien. Ik ben alleen niet altijd even goed in dooddoeners. En zeker niet als ze betrekking hebben op relaties, werk, zwangerschap of kinderen. Kan ik uren over uitwijden, maar laten we het voor nu maar bij voorbeelden over zwangerschap houden.

Misschien naïef, maar ik had pas na vijf zwangerschapstesten door dat ze die resultaten expres zo wazig maken om je ertoe te verleiden een zesde te kopen. Met het gewenste resultaat trouwens. En om dan meteen van het gezeur af te zijn, werd het zo’n super-de-luxe met cijfers en letters. Inderdaad, die had ik ook meteen kunnen kopen. Maar ja, dan had je weer de spanning van de streepjes gemist hè.